Wat heb ik te bieden?
Momenteel zit ik in een fase van reflectie op wat ik nou toch wil met de rest van mijn werkzame leven. Klinkt dat zwaar of groot? Voor mij best wel eigenlijk. En tegelijk voelt het ook alsof ik met mijn bootje op een stroom zit die mij meevoert naar een bestemming die ik nog niet ken, maar waarvan ik wel weet dat ik erheen wil, die mij trekt. Dat voelt dan weer heel licht en vrij.
Interne struggle
Hoe meer ik echt verbind met wie ik ten diepste ben en wil zijn, en wat ik daarvan dan weer naar buiten breng, hoe meer allerlei vragen zich aan mij opdringen: Wat wil je dan werkelijk? Wie ben je echt? Wat heb jij aan de wereld te bieden? Hoe ga je dat zo optimaal mogelijk doen? Wat is je plan? Die vragen kunnen me dan weer verlammen. Die oude plaat van willen/moeten presteren strooit zand in de tandwielen, en de motor van mijn bootje loop vast. Dan dobber ik wat doelloos op de zee en voel ik me verloren.
En gelukkig kan er dan ineens zo’n moment zijn, waarin alles lijkt samen te komen en het allemaal zo helder wordt. Afgelopen week was voor mij zo’n helder moment, waarin ik als niet eerder kon voelen wat zo wezenlijk is voor mij naar de toekomst toe. En dat moment was tijdens het driedaagse blok van de Leergang Teamcoaching van School voor Coaching die ik verzorg.
Doorgeven doorvoor te leven
We hebben met de Leergang Teamcoaching die in november van start is gegaan het ‘half way point’ bereikt, en dan is het altijd mooi om samen te kijken waar iedereen in diens eigen ontwikkeling op weg naar teamcoach staat. Ik kon daarbij zo voelen hoe ik geniet van de zichtbare groei in de groep, van de verschillen en diversiteit, de gretigheid, de bereidheid om faliekant op je plaat te gaan, de struggles, de spanning bij hen om zelf te gaan springen (zo herkenbaar). En ook hoe ik als opleider bijdraag aan hun ontwikkeling door mijn vak voor te leven en daarmee het door te geven. Door mezelf te geven. Ik kan het ook niet meer op een andere manier. Wil ik ook niet. En wow, wat voelt dat lekker om zo te zeggen.
Ik wil meer SAMEN!
Het tweede dat mij zo glashelder werd: ik wil nog meer met collega’s samenwerken, zoals dat ook in dit blok weer zo mooi kon met collega Lotte Paans. Tijdens de opleiding ervaren de deelnemers aan den lijve hoe het systeem sterker is dan het individu, hoe ze zich daarvan bewust kunnen worden en er ook echt mee kunnen werken. In dit tweede blok van de opleiding deden we dat via een workshop Systems Centered Training, gegeven door collega Lotte met mij even in de bijrijdersstoel. Wat heerlijk om op elkaars expertise te kunnen leunen en samen de bedding te bieden voor de ontwikkeling van de groep. Daar wil ik meer van!
Dus wat ik inmiddels weet: in mijn aanbod naar de toekomst toe wil ik het vak van (team-) coach blijven BE-OEFENEN - want het blijft oefenen, ook na al die jaren ;-) , altijd met de systeembril op, én ik wil het vak DOORGEVEN. Beide doe ik door mezelf te zijn, mezelf ten volle te laten zien en het zo VOOR TE LEVEN. En ja, graag zoveel mogelijk samen, en in verbinding met anderen.
Zo draag ik bij aan mijn missie om meer kwetsbaarheid en menselijkheid in de boardroom en op de werkvloer te brengen. Zodat mensen nog meer met zichzelf en elkaar kunnen verbinden. Dat tovert dan wel weer een enorme lach op mijn gezicht, terwijl ik door de Kaapse bossen bij Doorn wandel in mijn eentje, en me verbonden voel met de mezelf en mijn bestemming die zich steeds duidelijker aan mij laat zien ;-). De motor van mijn bootje is weer aan en de stroom voert me mee. Er volgen vast nog veel tussenstops, maar een ding is zeker: ik geniet van de reis.
Gepost op LinkedIn, 27 januari 2023