Mezelf laten zien

Oef, in het licht gaan staan op dit platform. Dat doe ik dus niet. Of eigenlijk alleen als ik het kan doen in de veilige bedding van een systeem waar ik onderdeel van uit maak: collega’s, een opleiding die ik volg of verzorg, een organisatie waar ik voor werk. En dan nog zelden. Liever deel ik posts van anderen, bejubel ik anderen, moedig ik nieuwe banen aan. Maar als het echt alleen om mij draait, mezelf werkelijk laten zien?

Nee. Never. Nooit. Niet.

Want in mij schreeuw ik tegen mezelf: ‘Niemand zit toch op mij te wachten’, ‘Wie ben ik dan om mezelf zo te laten zien?’, ‘Moet dat nou zo nodig?’, ‘Wat heb ik nou te bieden?’ Ik kan nog wel even doorgaan.

En toch doe ik het nu wel. Ik snoer dat strenge mens in mij de mond en ga me in al mijn naaktheid tonen. Het is een enorme drempel, en ik nu kan ik niet meer terug.

Onderstaand gedicht schreef ik een aantal weken terug, na afloop van twee intensieve dagen. Met mijn 53 jaar maak ik opnieuw de reis naar binnen. Waar het me leidt weet ik nog niet, maar ik kom ergens anders uit dan waar ik begon.

Meisje dochter moeder vrouw
Sterk stoer en stevig
Leerde het meisje in mij al vroeg.
Vallen, opstaan, doorgaan.
Traantjes wegslikken, kinnetje vooruit,
Lipjes op elkaar,
Vuistjes gebald,
Sterk stoer en stevig.
En wel doen zoals het hoort
Mooi en netjes. ‘
Zelf doen Mamma’
Alleen, Eenzaam, Afgesloten, Pantsers en Maskers

En nu

In de vrouw die ik geworden ben
Snakt het kwetsbare meisje naar een plek
Voor zacht zinnelijk en zuiver
Naar rauw en rafelig.
Nooit eerder konden zij samen,
Het een sloot het andere uit
Breekbaar, Kwetsbaar, Uitreiken en Aannemen
Aanraken en aangeraakt worden
Leunen
Niet alleen, maar samen
Rauw en rafelig
Puur
Het evenwicht is breekbaar

Leunen in de zachtheid steunt mij en geeft mij kracht
Uitreiken naar de ander verbindt en maakt mij sterk
Contact met mijn kwetsbaarheid maakt mij stevig
Rauw en rafelig mogen zijn maakt mij mens.

Mijn maskers mogen af.
Ik kijk nog om een hoekje
Voel de spanning om me werkelijk te laten zien,
Van gaan staan in al mijn naakte kwetsbaarheid
De kwetsbare puurheid van dit mens zijn.

Dit ben ik,
Ik ga staan.
Uit liefde voor mezelf
Alleen en verbonden
Zacht en sterk
Rauw, rafelig en mooi
Meisje, Dochter, Moeder en Vrouw

Gepost op LinkedIn,